Choc

“Sprawila si to raz…dwakrat…trikrat… Takto to ale uz dalej nejde! Si myslis ze na to ta ziwime aby si ty po weceroch pila, fetowala a kurwila sa po podnikoch?!” krical rozhnewany styridsiatnik na mlade diewca ktore sedelo na gauci, drzalo si kolena pri brade a po licach sa jej kotulali slzy. “My s mamou dreme w praci ako otroci a nasa dcerenka si zatial doma robi co chce…no pekne. Ktowie s kolkatimi si si to uz rozdala! Este mi raz dojdes domow s deckom niektoreho s tych twojich nanichodnych zawsiwenych pankacow! Potom nieco uwidis!!! To si pis!” Otcowi na cele nawrela zila… Diewca este stale plakalo…snazilo sa nieco powedat, ale cez slzy sa howori tazko….ajtak wedelo ze ziadne reci nemaju zmysel. Powie ze to co otec wrawi nieje prawda a ajtak si to bude twrdit dalej… takto to chodi predsa takmer kazdy wecer…a je to unawne, strasne. Paranoidny otec ktory newie nic ine len wycitat a kricat. To nici kazde dieta, nech je akokolwek odolne woci okoliu…pretoze bolest z wycitiek a hnewu rodiny je najhorsia… “Radsej dostat desat ran bicom ktore sa zahoja, ako pocut jedno jedine dalsie slowo z twojich ust!”pomyslela si Nata a zakryla si rukami usi. “Zloz okamzite tie ruky a a pozeraj sa namna ked s tebou rozprawam!!!”Krical otec aj nadalej. Nata vstala. “Lenze ja toto nepowazujem za rozhowor! Ty rozprawas a ja musim byt ticho! Ty rozkazujes a ja musim s tym suhlasit! Ty…”, no nestacila dohoworit a uz wzduchom letela ruka a Nat spadla naspat na sedacku s fackou. Nenawistliwo pozrela hore na otca. “A nebudes namna takto pozerat!”powedal. Nerwozne sa zacal prechadzat po obywacke. Nat si znowa pritiahla nohy k brade a zacala sa kywat dopredu a dozadu ako ranene zwiera. “Takze…ododnes nebudes chodit won za tymi twojimi kamaratmi. Bud si najdes NORMALNYCH kamaratow, alebo nebudes mat ziadnych, rozumies?!” Nata sa nanho uz ani nepozerala…prestawala wnimat jeho slowa aj swet okolo seba…chcela mysliet na nieco pekne, ale neslo to. “Uz to newydrzim!”pomyslela si a uplnou nahodou prawe wtedy jej otec skoncil. Necakala kym znowa zacne, wstala a rychlo wybehla na poschodie do kupelne. Zawrela za sebou dwere a postawila sa k umywadlu. Pozrela do welkeho zrkadla ktore wiselo nad nim. Pozerala sa na znicenu, mrtwolne bledu twar, ktora akoby ani nepatrila ziwej bytosti. Dlhe cierne wlasy jej neuprawene lemowali twar a na uplakanych ociach sa jej rozmazala spirala. Pustila wodu a snazila sa nejako dat dokopy. Wlasy si ucesala, oci nanowo namalowala a nasilu sa na seba usmiala do zrkadla. Treba to. Pomoze to.------------------------------------ Ked wysla z kupelne tak si rychlo pobalila do ruksaku par weci. Mikinu, make-up, cokoladowu tycinku, peniaze a mp3. “To by malo stacit”, pomyslela si. Opatrne wykukla na chodbu. Musela si dawat pozor, pretoze otec by ju won nepustil keby zistil ze odchadza. Potichucky zbehla po schodoch a wyklzla wchodowymi dwerami won. Wydychla si. WOLNOST. Uz to doma nemohla wydrzat, potrebowala zmiznut won, nejako sa odreagowat. Nezalezalo uz na tom ze jej to otec zakazal. Dnesok si uzije! TO BE CONTINUED (nestihala som dopisat;) )