Choc

( POKRACOWANIE ) … Nat sa citila ako w tranze. Snazila sa nemysliet na nic, ale w hlawe jej to stale hucalo. Citila sa byt taka slaba… Aj Riso, Robo a Johny boli ini ako zwycajne. Akysi tichsi. “Jasne, wed urcite poznali Buta roky… muselo ich to poriadne wziat,” pomyslela si. Robo to bral z nich najlepsie. Widel takto odist na druhy swet uz dost kamosow. Neda sa na to zwyknut, ale predsalen to uz nieje taky sok ako ked sa nieco taketo stane po prwy krat. Snazil sa twarit ze je w pohode, pretoze nechcel zbytocne znerwoznowat Johnyho a Risa…on Nat uz ani nehoworiac. “Chudinka, poriadne sa zlozila z toho,” howoril si w duchu. Bolo mu jej luto, pretoze uz ajtak sa stresowala koli fotrowi.. a teraz najde rano mrtwolu. Robowi prebehli po chrbte zimomriawky. Riso taktiez kracal mlcky. Kazdu chwilu si hladkal hlawu na spankoch. Hlawa ho bolela tak ako nikdy w ziwote. “Boze moj, potrebujem nejake lieky, kurwa!” zahlasil ked uz mal pocit ze w tom tichu mu musi byt pocut aj zila pulzujuca na bolawych spankoch. “Klud chalan,” powedal Robo. “Dojdes domow a tam sa poriadne wyspis. Teraz neni dobre do seba cpat lieky.” “Co ty wies co je dobre,” zawrcal mu na odpowed Riso. Nat iba ticho pocuwala ako nalada klesa pod bod mrazu. Nechcela aby pokracowali w tomto rozhowore. “Ja wiem urcite wiac o tom co je dobre a co nie!” zacal mrzuto Robo. “Ano?! Wies? Ty wzdy wies co je najlepsie…. Co je najlepsie PRE TEBA!” uz skutocne nahnewane howoril Riso. Robo sa zastawil. Zapozeral sa Risowi do oci. “Tym si chcel co powedat?” spytal sa pomaly. Nat si wsimla ze zrazu dycha nejako zhlboka. Riso sa zastawil tiez. “Wcera si widel w akom stawe bol Buto! Preco si nieco neurobil????” wycital Robowi. “Mohol si mu pomoct!” Robo nanho wywalil oci. “Ty mi budes nieco wycitat?! TY?” rozkrical sa na Risa. “Sprosty fetak skurweny! Keby si nebol taky zjebany wcera tak si mu mohol pomoct ty sam! A nemusel by si potom zwalowat winu na inych!” Robo wyzeral dost hroziwo. Mal w ociach taky ten sialeny lesk… “Nepicuj mi do fetakow! Kokot! A nieje to moja wina ze Buto to prehnal! Newedel som ze…ze si slahol tolko… Ja…ja…keby som bol wedel…” Riso wyzeral uplne inak nez Robo. Oci sa mu leskli, ale uz od slz. Sadol si na lawicku ktora stala hned wedla neho. Twar si skryl do dlani. Nat sa na to uz nemohla pozerat. “Stacilo!” powedala. “Nehadajte sa! Nic sa tym newyriesi…” Robo aj Riso sa na nu pozreli. Robo takmer nebadane prikywol. “Mas prawdu… kaslime na to teraz. Idem domow. Potom do roboty. Majte sa fajn,” powedal a ani necakal kym ho ostatni odzdrawia a uz sa im aj otocil chrbtom a odchadzal. “Kam ide?” spytala sa potichu Nat. “Domow,” powedal Johny. “Ma byt, par ulic odtialto. Asi si musi dobre precistit hlawu. Ma teda nad cim rozmytslat… teda wlastne tak ako aj kazdy jeden z nas…no nie?” Ked dohoworil, sadol si na lawicku k Risowi. “Cuwaj Richard, wzchop sa, ideme domow…” prihoworil sa mu. Riso bez slowa wstal. Aj Johny wstal a wsetci traja pokracowali w ceste. “Johny? Kam to ideme?” spytala sa po chwilke Nat. Johny sa na nu unawene usmial. “Aaale… mame s Risom prenajaty taky maly bytik dwojizbowy w centre. Neni drahy, lebo je nad mrte rusnou ulicou…nikto tam nechcel bywat, tak sme sa im tam nacpali my,” zahlasil hrdo Johny. Nat to docela zaujalo. “Pocuj a skade berete na to prachy?” spytala sa. Johny sa na nu pozrel. Kusal si spodnu peru. “Powim ti, ak sa nebudes smiat, okej?” powedal napokon. Nat sa zasmiala. “Jasne, nebudem smiat!” “Pocuj, sak ty sa smejes uz teraz, ani som ti nic nepowedal!” rypol do nej Johny. Nat sa zatwarila wazne. “Okej, uz som wazna, howor.” Johny si prestal kusat peru a zacal: “No, takze tutok Richard moj je nieco ako…ako kadernik. On totiz cez tyzden pracuje w salone jeho starsieho brata. A kedze ma taku rozkosnu twaricku, stare damy si ho pomerne oblubili…no a nakoniec sa zistilo ze ma aj talent!” wyswetlil jej. Riso nanho len zazrel. “Johny, drz chrap!” zatiahol nepriwetiwo. Johny nad tym len mawol rukow. “Takze to boli njake prachy od Riska. Ja zas akosik dealujem so snehom,” powedal Johny Nat, ale uz tichsie. Nat nanho wywalila oci. “To myslis wazne?! Ty kseftujes s kokainom? Johny!” oborila sa nanho. “TICHO!” powedal nerwozne Johny. “Wis, to len sem-tam, ked nam chybaju prachy, chapes… uz o tom nehowor. A aby si bola stastna, mozem ti powedat ze cez tyzden doobeda robim rewizora w MHD, takze to docela sype ajtak,” wyswetlil jej napokon. Nat sa uz dalej nestarala. Bolo jej to jedno, hlawne ze boli prachy, no ne? Riso bol uz cely cas ticho. Nat s johnym si rozprawala prihody s rewizormy. Nastupili na bus ktory ich dowiezol do centra. Nat sa citila dobre ked stala na znamych uliciach, konecne mala pocit ze nieje stratena. Wyziwala sa w tom pocite ako na nu wsetky babky na uliciach zazeraju. Zboznowala to. A bol to skutocne uzasny pocit ist medzi dwoma chalanmi w roztrhanych haboch a s cirami na hlawach…. “Nečumte na naše chaosy a číra! Vaše starý ksichty nevypadaj líp! Hovno víte, co je to punková víra! My ty vaše kecy berem jako vtip! Je to někdy směšný poslouchat vás vykládat, jak sami sebe dáváte nám za vzory! To, co vy víte, my nechceme už znát! Jsou nám k smíchu vaše staromódní názory! Proč se s náma rozčilujete? Vždyť stejně za pár let chcípnete! Mùžem nosit na hlavě, co chcem! Na vaše moudrosti se vyserem!” ( TO BE CONTINUED )